Daivika Shaktulu - Asura Shaktulu - Episode 9

దైవిక శక్తులు అసుర శక్తులు - 9

       మర్నాడు నేను  కళ్ళు తెరిచేసరికి నాకు చుట్టుప్రక్కలనుంచి పక్షుల అరుపులు వినిపించాయి. మెల్లగా నిద్ర లేచేసరికి నాకంతా అయోమయంగా ఉండాలి. అసలు నేనెక్కడ ఉన్నానో నాకే అర్థం కాలేదు. కళ్ళు నులుపుకొని చుట్టూ చూస్తే స్టేషన్  మాస్టర్ గారి గదిలో ఉన్నట్టుగా నాకర్థమయింది. గది అంతా శుభ్రంగా ఉంది. రాత్రి చూసిందంతా కలో నిజమో అర్థం కాలేదు. స్టేషన్ మాస్టర్ గారు “బాబూ ! వెంటనే ఇంటికి వెళ్ళిపో ! నీ తల్లిదండ్రులు కంగారు పడిపోతుంటారు. అనవసరంగా గొడవలొస్తాయి. మనం మళ్ళీ తర్వాతెప్పుడైనా కలుద్దాం” అని చెప్పి నన్ను గబగబా పంపించి వేశారు. నేను కూడా ఏమీ తెలియనట్టుగా ఇంటికి వెళ్ళిపోయి మధ్యాహ్నమో, సాయంత్రమో ఆ స్టేషన్ మాస్టర్  గారిని కలుసుకోడానికి వెళ్లినప్పుడు ఆయన చాలా తీరిగ్గా కూర్చుని ఉన్నారు. ఆ సమయంలో వచ్చి పోయే ట్రైన్స్ కూడా ఏవీ లేవు. నన్ను చూసి ఆయన “నాయనా ! ఇప్పుడు అర్థం అయింది కదా !” అని అన్నారు.

“మాస్టారు గారూ ! రాత్రి నేను చూసిందంతా నిజమేనా?” అని నేను ఆయన్ని అడిగాను.

“అవును ! నీవు చూసిందంతా నిజమే . తెల్లవారేసరికి నేను ఆ గదంతా తుడిచి పెట్టి  శుభ్ర౦ చేశాను. అందుకే నీకేం తెలియలేదు” అని అన్నారు.

CHEDU NIJALU- Introduction

               చేదు నిజాలు అనబడే శీర్షికలో అనేక ఆశ్చర్యకరమైనటువంటి, నమ్మలేనటువంటి అసలుసిసలైన భారతదేశానికి సంబంధించినటువంటి వివిధ అంశాలు పేర్కొనబడతాయి. మన భారతదేశానికి మరి స్వాతంత్య్రం వచ్చింది అని ప్రజలందరూ సంతోషపడుతున్నపుడు మహాత్మా గాంధీ ఆరోజు ఎంతో దుఃఖిస్తూ ఉన్నారు, కన్నీరు కార్చారు. కేవలం తెల్లవాళ్ళ నుంచి నల్లవాళ్ళకి అధికార బదలాయింపు జరిగింది కానీ మాన దేశానికి నిజమైన స్వాతంత్య్రం రాలేదని ఆయన వ్యాఖ్యానించారు. ఇంకొక ఆశ్చర్యకరమైన విషయం ఏమిటంటే జవహర్ లాల్ నెహ్రు మొదటి ప్రధానిగా ప్రమాణస్వీకారం చేసినప్పుడు ఆ ఉత్సవానికి కూడా మహాత్మా గాంధీ దూరంగానే ఉండిపోయారు. నవకాలి అనే చిన్న గ్రామం వెస్ట్ బెంగాల్ లో ఉన్నది ప్రస్తుతం ఆయన అక్కడ ఉంది ఈ ఉత్సవానికి ఆయన రాలేదు. అలాగే కంచి పరమాచార్యులు శ్రీ చంద్రశేఖర స్వామి వారు కూడా భారతదేశానికి అసలైన స్వాతంత్య్రం రాలేదు అని వ్యాఖ్యానించారు.  

Daivika Shaktulu - Asura Shaktulu - Episode 8

       నేను ఒక  దృఢ నిశ్చయానికి  వచ్చి ఇంక  ఆ స్టేషన్ మాస్టర్ గారిని పదేపదే ప్రాధేయ పడడం తోటి ఆయన  “సరే ! నీకు  మరి అంత  సరదాగా ఉంటే  నేనేమీ చెయ్యలేను కానీ  నీకు  రేపెమైనా  ప్రాణాపాయం వస్తే  మళ్లీ నీ  తల్లితండ్రులు  అందరూ నా  వెంట బడతారు. బాబూ ! నువ్వు చిన్నపిల్లవాడివి ఆఖరిసారిగా  చెపుతున్నాను ఈ  ప్రయత్నం  మానుకో” అనగా

“ఏం పర్వాలేదు ! నేనంత  పిరికివాణ్ణి  కాదని” ఆయన్నినమ్మించాను .

“సరే ! వచ్చే అమావాస్య నాడు నేను ప్రత్యేకమైన పూజలు చేస్తాను. నేను విధి లేక ఒప్పుకుంటున్నాను, రా !” అని చెప్పి ఆయన వెళ్ళిపోయారు.

ఆయన చెప్పిన అమావాస్య ఎప్పుడు వస్తుందా అని నేను ఎదురు చూస్తుండగా ఆ అమావాస్య రానే వచ్చింది. నేను  ఎంతో ధైర్యంగా రాత్రి పది గంటలకి స్టేషన్ మాస్టర్ గారి క్వార్టర్స్ కి చేరుకున్నాను. చేతిలో ఒక టార్చ్ లైట్ తప్ప  ఇంక ఏమీ లేదు. చిమ్మ చీకటిగా ఉంది. స్టేషన్ మాస్టర్ గారింట్లో ఒక లాంతరు మాత్రమే ఉంది. ఆయన అప్పటికే ఎన్నో రొట్టెలు సిద్ధంగా ఉంచుకున్నారు. మరమరాలు కూడా సిద్ధం చేసుకున్నారు.  నేల మీద విచిత్రమైన రాక్షసుడిలాంటి  బొమ్మగీసి ఉండగా అది చూసి  నేను “మాస్టారు గారూ ! ఏమిటిది? ఏ బొమ్మ ?” అని ప్రశ్నించాను.

“ఇది భేతాళుడు. నేను నేర్చుకున్న విద్యలన్నీఈ బేతాళుని క్షుద్ర విద్యలే. నేను నీకు మళ్ళీ చెప్తున్నాను. ఇప్పటికైనా సమయం మించి పోలేదు. నేను కూడా నీలాగే ఒకతని వెంటపడి నేర్చుకున్నాను. దీనివల్ల నా జీవితమంతా వ్యర్ధమై పోయింది. పెళ్లి పెటాకులు లేకుండా, ఎటువంటి శక్తులు రాకుండా నేను ఇక్కడే ఆగిపోయాను. ఇప్పటికైనా నీవు వెళ్ళిపో !” అని ప్రాధేయ పడగా నేను ఏమాత్రం ఒప్పుకోలేదు. సరే ! అని ఆయన మంత్రాలు చదువుతూ కూర్చున్నారు.